Գյուղը վարակված էր ֆուտբոլային տենդով:
Դա համաճարակ էր, որի պատճառով մնացյալ ամեն բան կորցրել էր իր նշանակությունը:
Արտերն ու այգիները անտերության էին մատնվել, կովերն ու ոչխարները ազատություն էին ստացել, դպրոցը դատարկվել էր, ծերունիները լքել էին գյուղամեջը և իրենց աթոռաքարերը շալակած՝տեղափոխվել ֆուտբոլի դաշտի մոտ:
Գյուղն իր կյանքում դեռ հաղթանակ չէր տեսել, գյուղը հաղթանակի կարոտ էր, ինչպես կիզիչ տապից գոսացած հողը՝կենարար անձրևի,որը պտղաբերության անհամար սաղմեր է արթնացնում նույնիսկ անկենդանների շարքը դասված չորացած սողունների մեջ:
Հակոբ Սողոմոնյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий